Objawy choroby POChP – co powinno zaniepokoić?

Na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc choruje około 2 miliony Polaków. Trudno natomiast oszacować faktyczną skalę tego problemu, ponieważ wiele osób nie zgłasza się do lekarza z pierwszymi objawami tego schorzenia. Późna diagnostyka utrudnia podjęcie leczenia oraz naraża pacjenta na dokuczliwe dolegliwości, znacząco obniżające komfort życia. Dlatego warto wiedzieć, jakie są pierwsze objawy choroby POChP. W naszym artykule wyjaśniamy też, co należy zrobić w momencie zauważenia u siebie niepokojących sygnałów.

Najbardziej charakterystyczne objawy choroby POChP

Zwykle pierwszym niepokojącym objawem jest utrzymujący się przez dłuższy czas kaszel. Nasila się on rano, gdy tylko podejmiemy pierwsze w ciągu dnia aktywności, a także wieczorem, gdy jesteśmy już zmęczeni natłokiem obowiązków. Co ważne, kaszel ma charakter przewlekły, a nie napadowy – to istotnie odróżnia POChP od np. astmy, z którą choroba często jest mylona.

Kolejnym objawem POChP jest obniżona tolerancja na wysiłek. Pacjenci uskarżają się na szybkie zmęczenie, nawet jeśli nie wykonywali żadnych ciężkich prac czy nie uprawiali sportu. Objaw ten stopniowo się nasila, a w zaawansowanym stadium choroby pacjenci mają problem z poradzeniem sobie z nawet prozaicznymi czynnościami, jak ubranie się, przygotowanie posiłku, wstanie z łóżka czy wejście na półpiętro po schodach.

Objawem, który mocno niepokoi pacjentów i często skłania ich do wizyty u lekarza jest wykrztuszanie plwociny, głównie rano i wieczorem. Początkowo można to zrzucić na karb np. alergii czy drobnej infekcji, jednak z czasem plwocina może przybierać wygląd śluzowo-ropny, a nawet zawierać krew. Jest to sygnał alarmowy, którego nie wolno bagatelizować (może to świadczyć nie tylko o POChP, ale także nowotworze płuc).

Na późniejszym etapie rozwoju choroby pacjenci zaczynają uskarżać się na duszność. Ich stopień jest zależny od zaawansowania Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, ogólnej kondycji pacjenta oraz jego wieku. Ważne, że duszności nie mają charakteru napadowego, ale pojawiają się cyklicznie i zaczynają się nasilać. Początkowo pacjent doświadcza ich w trakcie i po wysiłku, by później mieć problemy z oddychaniem nawet w spoczynku.

Do objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc zaliczymy także:

  • świszczący oddech,
  • furczenie,
  • męczliwość,
  • sinicę centralną,
  • nietypowe ruchy i wygląd klatki piersiowej podczas nabierania powietrza,
  • przedłużony wydech,
  • rzężenia suche lub wilgotne,
  • zaburzenia neurologiczne i psychiczne (POChP jest jednym z czynników ryzyka rozwoju stanów lękowych oraz depresji).

Więcej o objawach Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc przeczytasz na stronie internetowej

To warto wiedzieć

W grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc znajdują się osoby po 40. roku życia, które palą papierosy (w tym biernie), pracują w środowisku pyłowym (dotyczy to także stylistek paznokci!) oraz są narażone na oddychanie silnie zanieczyszczonym powietrzem.

Co zrobić, gdy zauważysz u siebie objawy choroby POChP?

Pierwszym krokiem zawsze jest zgłoszenie się do lekarza rodzinnego. Ten na podstawie wstępnego badania oraz wywiadu z pacjentem podejmie decyzję, czy istnieje wskazanie do konsultacji ze specjalistą. Jeśli tak, wówczas pacjent zostanie skierowany do poradni pulmonologicznej, gdzie czeka go szczegółowa diagnostyka w kierunku POChP.

Zdiagnozowanie choroby wymaga przeprowadzenia szeregu badań. Najważniejszym z nich jest spirometria. Badanie to polega na wykonywaniu wdechów i wydechów przezustnik aparatu. Personel medyczny instruuje pacjenta, w jaki sposób ma wykonywać ćwiczenie.

Badanie pozwala określić natężoną pojemność życiową płuc oraz wskaźnik FEV1, który wyraża objętość powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu. Uzyskane wyniki są następnie analizowane przez lekarza, który orzeknie, czy u pacjenta występuje tzw. obturacja (zwężenie oskrzeli).

Ponieważ jednak POChP zwykle towarzyszy szereg innych chorób, niezbędne będzie przeprowadzenie pogłębionej diagnostyki. Dodatkowe badania pozwolą również wykluczyć lub potwierdzić, że problemy pacjenta z oddychaniem nie mają związku z np. astmą czy nowotworem płuc. Przeprowadza się więc m.in. RTG klatki piersiowej, EKG, Echo serca, badanie gazometryczne krwi z pulsoksymetrią oraz ocenę tolerancji wysiłku.

Po uzyskaniu kompletu badań zapada decyzja o zakwalifikowaniu pacjenta do konkretnego trybu leczenia.

Czy POChP jest uleczalne?

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc prowadzi do nieodwracalnych zmian w dolnych drogach oddechowych pacjenta. Mimo to stosuje się dziś metody leczenia, których celem jest zminimalizowanie dokuczliwych objawów, a tym samym poprawienie jakości życia chorego.

Terapię dobiera się do konkretnego pacjenta – jej przebieg i zakres są uzależnione m.in. od stopnia zaawansowania choroby, wieku i ogólnej kondycji organizmu chorego. Prawidłowe leczenie powoduje złagodzenie objawów POChPoraz daje szansę na relatywnie normalne życie.